(“İlim tek bir noktaydı; onu cahiller çoğalttı.” Hz. Ali)
I.
Bilsem ki, bilinmek gereken
“Ah” lar uçardı arzdan semaya
Duysam ki duyulmak gereken
Düşerdim sahrasında aç, susuz, yayan
Az gülüp çok ağlamak belki de
Eteklerinde O kıskanç sevgilinin
Güzelliği Samed’tir yetti kendine
Geçmekmiş kendinden, bulmak seni
Sifir denizinde olmakla fena
Görüldü Vahidiyet’i umum sevgili
Yandım ki yandım hey hat,
Zerrelerde ayan Ahadiyet’i
Bu imiş körlük, bu imiş hayret
II.
Bilsem ki, olunmak gereken
Mecnun düşerdik insanlara
Hasretinde o geçmiş zamanların
Yürekler yandı sinelerde
Olmak vaktidir ey Şems
Aşk doğur ey Rûmi
Maşukluk ister bu dem
Gel var ol, hiç olmakla
Gel hiç ol, var olmakla
Varlıktır O’na delil,
O’dur varlığa sebep
Gözler bekleyiştedir
Eller isteyiştedir
“Edep Ya Hu” edep!
Muhammed Ali IŞIK
13 Ekim / 2009
Kayıt Tarihi : 13.10.2009 23:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'Ben, sizin görmediğinizi görür, işitmediğinizi işitirim. Nitekim sema uğuldadı, uğuldamak da ona hak oldu. Semada dört parmak sığacak kadar boş bir yer yoktur, her tarafta Allah'a secde için alnını koymuş bir melek vardır. Allah'a yemin olsun, benim bildiğimi siz bilse idiniz az güler, çok ağlardınız, yataklarda kadınlarla telezzüz etmezdiniz, yollara, çöllere dökülür, (belanızı defetmesi için) Allah'a yalvar yakar olurdunuz.' Hadis-i Şerif
kaleminizi kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (6)