Bilseki Şiiri - Muzaffer Karabulut

İnsan artık hiçbir yerde duramıyor,
Herkes her yerde birbirinin canını acıtıyor,
Kargaşa ve dağılma tüm hızıyla devam ediyor.
Sevgiye hasretiz,
Hayalini bile kuramıyoruz.
Sıladan uzağız,
Sılaya hasretiz.
Gerçek dünya ise bütün renkleriyle karşımızda.
Biriktirdiğin her sıkıntı sende yük olur.
İnsan acıyı,elemi,derdi,kederi nede çabuk unutur,
Çabuk intibak eder ne yazık ki yaşadığı hayata.
Rüya aleminde zanneder kendini;
Bir yerde ağlar,bir yerde güler,
Genede ders almaz yaşadıklarından;
Yarının,
Yarım saat sonrasının,
Hesabını yapar,
sözleşmesi varmış gibi.
Bir şeyi yitirince anlar değerini,
Genede ders almaz yaşadıklarından.
Gülüp geçer hayata
Bilseki;
Hayattır onunla dalgasını geçen.
Genede ders almaz;
Sığınır haplara,
Sahte sevgilere,
Dolambaçlı hayata.
Bilseki;
Yenİ filizlenmiş yeşillikler arasında çiçekler açar.
Bilseki;
Zamanla unutulur yaşanılanlar.
Bilse ki;
Şükürdür,sabırdır,kabulleniştir yaşamak.