kendimden kendime yaptığım
bu 'asırlar' gibi gelen yolculukta
kaç kere durup soluklandım,
bilmiyorum..
nefesimde can bulacak kelimeler tükenip,
önemini, ne vakit yitirecek...
bilmiyorum...
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
bu günlerde, hayata karşı kayıtsız kalmanın derin üzüntüsü içerisindeyim, yazmaya çalıştığım her şey tuhaf ve anlamsız bir saçmalığa dönüşüyor. şiiriniz o kadar güzel tarif etmiş ki o güzelliği. içimizdeki yangınlar yaşadığımızı hissettiriyor galiba, bu yüzden durmadan besliyoruz belki de içimizdeki ateşi. çok sevdim şiirinizi. yüreğinize sağlık.
çok teşekkür ediyorum kıymetli yorumunuz için. içinden geçmeye çalışırken içine takılı kaldığımız oyuklarla besliyoruz bu ara, sözsüzlükten kurtulma çabası üstadım..saygı ve hürmetler..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta