Bilmiyorum ben böyle mi doğmuşum

Ahmet Fevzi Kibar
1

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

Bilmiyorum ben böyle mi doğmuşum

Bilmiyorum ben böyle mi doğmuşum
Yoksa sonradan mı böyle olmuşum
Gün aşırı yıldızlar kayarken yeryüzüne
Ben star olma hayaliyle yanmışım
Bir hikâye anlatmak istedim
Kalemim kırıldı
Bir şiir okumak istedim
Dilim tutuldu
Bağırmak istedim
Gücüm yetmedi
Parçaladım içinde ne varsa…
Başkalarına zarar vermek istedim
Kıyamadım
Dertlerini dinledim
“Bu da dert mi?” diyemedim
Sustum

O kadar çok konuştular ki
Ben de kendi derdimden bahsetmek istedim
“Ben..” dedim
“Sus! Amma da konuştun” dediler
Ağzıma okkalı tokatlar savurdular
“Haklısınız” dedim, sustum
Zira kalbim hiç susmaz ki

Bilmiyorum ben böyle mi doğmuşum
Yoksa sonradan mı böyle olmuşum Anne!
Keşke bana başkalarının hakkını gözetmek kadar
Kendimi savunmayı da öğretseydin
Belki o zaman ara sıra hakkımı savunabilirdim.

Herkesi affettim.
Bir tek o çocuğu affetmedim.
Hani ben bir köşede ağlıyordum da
Yanıma gelip bana oyuncağını uzatmıştı
Bir umut ışığı ben de elimi uzatınca
Vazgeçmişti
İşte o zaman dünyam tamamen karardı
Herkesi, her şeyi affettim
Bir tek onu affedemedim
Çünkü onun kalbi vardı (diğerlerinin aksine)

Kalbim kırıldı
Öyle bir kırgınlık ki bu
Geçmedi bir türlü
Sıcak duşlar aldım
Kalın yorganlar altında yatıp terledim
Geçmedi
Ne kadar doktor dolaştıysam
Bir çare bulunamadı
Sonra bir umut terzileri dolaşmaya başladım
Kalbimi diktirdim.
Hiçbiri dikiş tutmadı
Ya malzemeden çaldılar
Ya da üstün körü diktiler
Artık kalbim dikiş tutmaz oldu
Kırılmaz oldum hiç bir şeye
Umarsız, pişkin, vefasız bir insan oldum çıktım
Diğerlerinden farkım kalmadı
Ama rahatlamıştım
Uykularım kaçmıyordu
En derin rüyalarımı görür oldum
Önünüzde saygıyla eğiliyorum
Toplumsal çark döndü
Beni de sıradan bir insana yonttunuz.
Her gün binlercesi sergilenirken sağda solda
Hiç bir hükmüm kalmadı
Öylece ortada
Kalakaldım
Tebrikler ve alkışlar yükseliyor oysa
21. Yüzyılın en büyük panayırında

Bilmiyorum siz böyle mi doğdunuz
Yoksa sonradan mı böyle oldunuz Ey İnsanlar?
Çocuklarınızı büyümeden öldürdünüz
Keskin hırslarınızla
Bir an nefes almalarına fırsat vermediniz
Oysa ben dünyanın bambaşka
Bilinmeyen bir zamanında
Önemsiz bir uğraş içinde olmak isterdim.
Ortaçağda bir çiftçi mesela
Yakın çağda Yeni Zelanda’da bir boyacı
İlk çağda oduncu
Ama kesinlikle bu çağda bir köle değil
Dünyalar alt üst olurken galaksilerde
Yine keşfedildi bir lanet mikrop daha
Kibirle, hırsla, küstahça…

Bilmiyorum ben böyle mi doğmuşum
Yoksa sonradan mı böyle olmuşum
Bilmiyorum…

(Almanya/Adapazarı-Sakarya
30.11.2022)

Ahmet Fevzi Kibar
Kayıt Tarihi : 30.11.2022 15:48:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
ÖNCEKİ ŞİİR
SONRAKİ ŞİİR
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Hüsamettin Sungur
    Hüsamettin Sungur

    Güzel demişiniz
    dilinize sağlık

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)

Ahmet Fevzi Kibar