Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Ne yana baksam
Namluya sürülmüş kurşunlar
Alır yüreğimi,
Gelinlik beyazıma
Yol alır…
Geniş çölünde içimin
Hep bir sen bulurken
Yüreğim kimde bilmiyorum…
....yüreğiniz hep yazdırsın..kutlarım
uzun zamandır böylesine kaliteli bir eser okumamıştım...tebrikler...teşekkürler
Nurhayat Özdemir'in hemen her şiirinde gördüğüm bir ana-taşıyıcı (leitmotiv) var, o da şu: Sanki şiir yazmıyor da, şiir ninniliyor. Öylesine sereserpe, öylesine müreffeh. Ondan şiir okurken, usul bir ırmağın denizine kavuşurkenki mutluluğunu duyumsuyorum.
Gerçekte, hüzünkârlıkla sarmaşdolaş. İçinin alttan alta işleyen, incecik elemleri var. Nasıl oluyor da, o hüzünkârlıktan, o elemcil 'pshkye'den, bunca rahat dizelerle kucaklaşıyor; imrenilesi hayretler yaşıyorum okudukça.
Başöğretmenlik taslamadan, toplum mühendisi numaralarına hiç yatmadan (didaktizmin bataklığına gömülmeden), öyle bir işaretliyor ki insan hallerini, 'işte, şiir bu!' diyorsunuz, ister istemez.
Nurhayat'ı izleyin. Şiir(ler)indeki lirik hassasiyetlerin aynı zamanda 'toplumsal yaralarımız' üstünde, devrimci bir çığlıklanma olduğunu saptamakta gecikmeyeceksiniz.
Ne yana baksam
Namluya sürülmüş kurşunlar
Alır yüreğimi,
Gelinlik beyazıma
Yol alır…
YÜREĞİNİZE SAĞLIK
tebrikler yüreğinize...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta