Bilmiyorsun Adamım Şiiri - Binnur Doğan 2

BİLMİYORSUN ADAMIM

Bilmiyorsun adamım;
Ne ne kadar sevildiğini
Ne sevmenin
Ne de sevenin kıymetini bilmiyorsun!

Bilmiyorsun adamım;
Havada oksijen neyse
Ciğerime öylesin öyle olmasına da
Ama yaşatmayı bilmiyorsun...

Bilmiyorsun adamım;
Mutluluk gözlerindeki gülümseme-deyken
Gülümsemen de canım can bulurken
Gülümsemeyi bilmiyorsun.

Bilmiyorsun adamım;
Varlığımın yok sayman zulüm
Hiçe sayılmanın ölüm
Gözlerin de olmamak yangın yeri bilmiyorsun...

Bilmiyorsun adamım;
Gün gelir izim ararsın
Yaktığın can ah olur
Ah dediğin ızdırap verir bilmiyorsun...

Bilmiyorsun adamım;
Her şiir bir senken
Şimdi ben romanım kendi öyküme
Sen başka gönülde bildiğimi bilmiyorsun...

Bilmiyorsun adamım;
Gelir geçer her şey
Kuşlar göçer gider
Gönül dediğin tek bir baharda açar bilmiyorsun...

Bilmiyorsun adamım;
Ettiği bulur insanı
Şen edersen canı
Şen olur canın sen bunu bilmiyorsun...

Bilmiyorsun adamım;
Bitmez bitti dediğin
Susmaz sustu sandığın
Bekler ölü mezarı bilmiyorsun.

Binnur Doğan