Çöktüğünde boran yüce dağlara,
Çaylar deli deli akmaz mı olur.
Düştüğünde cemre toprağa kıra,
Bahar günyüzüne çıkmaz mı olur!
Çayırda koyun kuzusunu sesler,
Neşeli serçeler, yavrusun besler.
Bulmuştur eşini artık nergisler.
Laleler, sümbüller kokmaz mı olur?
Duyulunca yarin o tatlı sesi,
Ne laf kalır; ne söz, ne de hecesi.
O nazlı yarin tek gülümsemesi,
Cihanı ateşte yakmaz mı olur?
Ne kadar naz etse açar yine gül.
Gösterir yüzünü, ağlamaz bülbül.
Ya gizlice işmar et, ya bir kere gül!
İnsan sevdiğine bakmaz mı olur?
Kayıt Tarihi : 10.3.2003 02:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!