Bilmiyordum Sensizken

Karanlıktı her yer gülüşünü bilmiyorken
Sessizdi her yer sesini tanımıyorken
Çoraktı her yer sevgini hissetmiyorken
Umutsuzdu her yer sensizken

Beton duvarlarım vardı
Sımsıkı ve çoraklardı
Üstünde güneş doğmaz
Ay parlamazdı

Beton duvarlarım arasında bir gonca açtı
Artık güneş kalbinde doğuyor
Ay gözlerinde parlıyor
Kalbim kalbinde atıyor

Artık bu duvarlar adınla gülümsüyor
Gözlerinde huzur buluyor
Kalbinde sevgiyi hissediyor
Sözlerinde aşkı öğreniyor
Seninle olduğu her an seni daha çok seviyor