Gün ağardı...
Yüreğimin dingili kopmuş dilekleri,
Haykırır bıktım diye.
Ağlar gözümde çapaklar,
Dilim konuşmaktan ar eder,
Elime alamadığım kitap
Benden sessizce hesap sorar.
Gün ağarır yavaştan yavaştan...
Kuşların cıvıltısı vardı eskiden
Ya da hafiften bir inlemesi dünyanın.
Hani nerde bunca can,
Nerde kucak açtığım insan?
Neden yer bitirir beni ben?
Adımlarım, durun!
Ellerim, yazmayın!
Gözlerim, görmeyin!
Umut ağacım susuz kaldı...
Önüme çıkan,
Duvar mı
Ses mi
Ben mi
Arzum mu...
Bilmiyor değilim
Unutmak istiyorum.
Tükendikçe
Eridikçe
Bin ölür bin dirilirim...
Şimdilerde
Kaldım orda öyle
Mum gibi.
SERAP HOCA
Serap DemirtürkKayıt Tarihi : 12.6.2007 13:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Nerde kucak açtığım insan?
onlar ozamanlardaydı dostmuydular onlar çekip gittiler hep giderler sözde biz insanız,
sevgili serap hocam harkulade bir dost şiir okudum elinize sağlık.biz varız ya.
sevgilerimle
fidan
tebrikler Serap hanım sevgiler..
Nerde kucak açtığım insan?
Neden yer bitirir beni ben?
Kaleminize zeval gelmesin kutlarım saygılarımla
TÜM YORUMLAR (4)