...Bilmiş İnsan... Şiiri - Sevnur Şaylan

Uzaktan seni seyrettim dün gece...
Başın öne eğik...
Gözlerin dalgın...
Sen ordaydın da...
Ya aklın...
Susuyordu,dünyanın en bilmiş insanı...
Utanmak nedir bilmezdi,eğmiş başını...
Aynalar ondan güzelini hiç görmemişti aklınca...
O mu küsmüştü,aynalar mı,bilmem...
Hayat,hep onu sevmişti...
Dert,keder ona hiç uğramazdı...
Ve hayatta hep o üzerdi,
O,asla üzülmezdi...
Kimler üzmüştü seni bilmem...
Hani bilsem de,alnından öpsem...
Gözleri gözlerimden firari...
Aklı başından firari...
Senin sevdan benden firari...
Küçülmüştü dünyanın en büyük insanı...
Sevdalar onu terkeyledi...
Uzaktan seni seyrettim dün gece...
Başın öne eğik...
Gözlerin dalgın...
Sen ordaydın da...
Ya aklın...