Bilmez Şiiri - Muzaffer Dinçsoy

Hakkın divanına varınca,
Nizam terazisi kurulunca,
Sorgu sual sorulunca,
Kara günler derler ki,
Karalı kalmaz.

Kul hakkı kulda,
Unutma kalmaz,

Yoğurdu ekşi olana,
Alıcı olmaz.

Yüreği dertli olanı,
Dost olmayan sormaz.

Onlar yanar, ağaç yanar,
Ana gibi kimse yanmaz.

Arkadaşlık sonsuz olmalı,
Menfaati bitene kadar,
Bülbülün aşkına inanma.

Gül dalında, solana kadar,
Aynı ananın çocukları,
Biz aynı kardeştik,

Bir küçücük serçeyi,
Köyde altıya bölerdik.

Aynı bardaktan su içeri,
Aynı kazandan yerdik.

Mal bölüşülüp, iş bitince,
Ana baba ölene kadar,
Küçük tanımaz abisini.
Kendisinden büyüğü,
Çıkarı oldu mu.