Bilmez Şiiri - Nuri Özoğlu

Al gönül derdini Rahman’a götür,
Nice deryalara dalmayan bilmez.
Mühletin nihayet, hasretin bitir,
Vuslat kapısında kalmayan bilmez.

İlmine güvenme, İblis’te çoktur,
Akıl tarlasından aldığın haktır,
Unutma ki, Alim olan Allah’tır,
Kendi noksanını bilmeyen bilmez.

Var zatına mahsus, varlık yoktandır,
Hayır ve şer, her ne varsa Hak’tandır,
Kadere imanla itikat tamdır,
Emrine muttali olmayan bilmez.

Küllü şey Halik’ın iradesiyle,
Ol deyip oldurur, kün demesiyle,
Habibi Resulün hub sevgisiyle,
Her daim boşalıp, dolmayan bilmez.

Özoğlu yönümü aşka çevirdim,
Üçyüz atmış putu, yıktım, devirdim,
Doksan dokuz ismi, dilimde virdim,
Dağ başında dahi, bulmayan bilmez.

Nuri ÖZOĞLU