Bilmez Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Dönmüş er meydanı bitpazarına;
Kerem geçinenler sevdayı bilmez.
Aslı haydut olan kibar kesilir,
Bir sessiz bakışla kavgayı bilmez.

Mızraklar atarlar bir kıla karşı,
Damla su ne yapar çakıla karşı?
Nice akılsızlar akıla karşı
Davacı geçinir, davayı bilmez.

Haramcı giyinmiş helalden postu,
Arlı görünenin namussuz dostu,
Alçaklar yükseğin ne hakla üstü?
Nice kullar var ki Hüda 'yı bilmez.

Sağlara sağ iken kefen biçenler,
Yutkunma bilmezken ırmak içenler,
Hakları çiğneyip ezip geçenler
Yıkmayı çok bilir, yapmayı bilmez.

Çok insan zehirli karayılandan,
Seçemez doğruyu asla yalandan,
Nafaka sağlayan havadan, sudan
Tapılanı bilir, tapmayı bilmez.

Hakkı olmayanlar hakdır ki ister,
Ne söylersen söyle, hep boşa gider,
İstersen kenardan, köşeden göster
Kıssadan hiç hisse kapmayı bilmez.

Edepsiz adamın eline değme,
Ölçü bilmeyene sakın baş eğme,
Kendini bilmeze yer-mer gösterme;
Oturmayı bilir, kalkmayı bilmez.

Nice bir soylular soydan sarhoştur,
Eğer inanmazsan dene, soruştur,
Gözleri ışıksızi karanlık, boştur,
Seyretmeyi bilir, bakmayı bilmez.

Asla esirgeme mertten malını,
Sorma namertlerin hiç hatırını,
Sırdaş görünene verme sırrını;
Yeminler etse de tutmayı bilmez.

Cahilin kararı çok peşin olur,
Beyninin kabuğu sert meşin olur,
Aptal konuk etme; çok işin olur;
Cevherini çalar, satmayı bilmez.

Sor sağır sultana; fısıltı sezer,
Ekmek bulamayan kıratla gezer,
Mektup yazamayan kitaplar yazar,
Satır arasını yazmayı bilmez.

Verdiği zerreyi başlara kakan,
Alçakta oturup tepeden bakan,
Habire çizmeden yukarı çıkan
Getirip göstersen çizmeyi bilmez.

Habbeyi büyütüp kubbe edenler,
Sabunlara, suya hiç değmeyenler,
Çözülmüş düğümü beğenmeyenler
Kendi düğümüzü çözmeyi bilmez.

Barlıoğlu der ki; cahili tutma,
Değerli nefesi boşa yıpratma,
Öğrendim sananı deryaya atma,
Ummanda boğulur, yüzmeyi bilmez.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
MÜHÜRLÜ KİLİT isimli Felsefi Şiirler 'inden > 102-105412)