Bilmiyorlar seni ,
Sendeki gerçeği..
Bilmesinler zaten,
Gülüşünde yatan cenneti.
Çıkma sen dışarı geceleri.
Görmesinler seni ,
Asmasın yıldızlar, Ay'a kendilerini.
Güneş'e hiç görünme zaten,
Görürse kıskanır , Isıtmaz hiçkimseyi.
Bilsemde anlatamam seni,
Ki sadece ben değilim.
Ne Âsaf yazabilir , ne de Süreya seni..
Nâzım Hikmet görseydi eğer,
Sevebilir miydi hiç Celileyi , Pirâyeyi,
Yâhut Münevveri ,
Olabilir miydi Vera , Nâzım'ın son eşi...
Betimlemek gerekirse seni,
İlk konudur kirpiklerinin
Göz kapaklarındaki dizilişi.
Benzetiyorum tıpkı ,
Papatyanın yaprakları gibi,
Hem âhenk içindeler ,
hem de anlamı gibi
Saf ve temiz sevgi ...
İnsanoğlu riyâkardır,
Sever ama kopartır çiçekleri !
En iyisi sen dinle beni .
Kirlenmiş bu dünyada ,
Hiç bilmesinler seni .
Kayıt Tarihi : 7.12.2019 04:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!