Bilmesinler Derdimi Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Bilmesinler derdimi, çilelerimi bilmesinler,
Bilmesinler kahırlar çektiğimi,
Gözyaşlarımı görmesinler,
Bağışlasınlar beni bana
Ve acıyıp durmasınlar
Tükenen
Yıllarıma.

Razıyım çilelere, yeter ki; bilen olmasın,
Bilinmesin sana özlemler çektiğim,
Kahrolduğum ayrılığınla.
Sezerlerse; mutlu olurlar eloğulları,
Elkızları mutlu olurlar,
Hazlar duyarlar mutsuzluğumdan.
Çektiklerimi sayıklamamak için
Boş yere mi medetler umuyorum
Uykusuzluğumdan?

Bilinecek hal midir bu?
Baksana; nice bir mahzunum sonbahar bahçeleri gibi,
Ömrüm solan yapraklar misali kopar durur dallarından,
Çürümeye hazır bedenlerce serilir yerlere,
Gönlüm örselenir acımasız ayaklar altında.
Ben derdimi saklamak istiyorsam ellerden
Ne var
Bunda?

Böyle mi perişan olurmuş sevenler, gün gelir de?
Çektikleri demet demet ellerinde
Ve gözyaşları
Solgun yanaklar üzerinde.
Bilmesinler çilelerimi; utanırım.
Ömür boyu çile mi çekermiş insan,
Ömür boyu gözyaşı mı dökermiş?
Bilmezdim sevdana düşmeden önce
Gülmenin haram olacağını,
İnsan nereden bilsin,
Gülerse;
Kurtulacağını?

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 83-84/100)