Bilmemenin Sarhoşluğu Şiiri - Musa Yalçın

''Yutkunurken gençliğim''

Ve dökülüyor dilinden

Bedenimden ağır taşlar.

Yüreğime doğru...

Gözlerim;

Çatılmış kaşlarının altında,

Evrenin bebeğindeyken,

Bırakı verir parıltısını kirpiklerine...

Yüzüm düşer; Kururken yanaklarda güller.

Yoksa sen; çelişkiye düşmez mi sandın akıl

Arar durur çıkmaz zihin sokaklarında kalp yolunu

Kanarken yürek tuzlu sıcak; karıncalanan avuç içlerinde...

Soğuyor çocukluğum

Simsiyah döşediğin nefresimin üstünde

Yine örtecek misin ? Üstümü

Gökkuşağı işlemeli örtülerin ile

Mışıl mışıl nasıl da yaşlanıyor insan;

Bilmemenin sarhoşluğunda...