Bilmem mi Erguvanım Şiiri - Adnan Durmaz

BİLMEM Mİ ERGUVANIM

biliyorum hep çocuk kalacak kalbin senin
ne zaman yağmur yağsa erguvan dallarına
sevinç bir uçurtma gibi yükselecek göklerinde
saçlarına dokunan deniz kokulu rüzgar
ne ayrılıklara ağlamıştır
bir başka usare kokar
bilir bu şehirde yalnızlık ne demek bilir
hüzün ki istanbula gözlerinden katılmıştır
ah gözlerin senin
bazen bir şarkıya yaprak yaprak savrulmuştur
bilmem mi erguvanım bilmem mi
kaç gece
ayrılıklar bana seninle tanımlanmıştır

mahşeri bir yalnızlığa düştü aşk bu şehirde
şairler kan içinde kalmıştır
bilmem mi
şiirler sokaklarda darmadağın olmuştur
çarpıp çıktım gayri bütün kapılarını
zaman geçti
çöldeyim
çoktan toz olmuş mecnun savrulmuş
Leyla barlar sokağında konsomatris olmuştur
bilmem mi erguvanım bilmem mi
ben aşkı ayrılıkla bilmem mi
kalbim şu kaldırımlarda kaç kez yağmalanmıştır

kim bilir bir şarkı bile kalmaz bizden geride
bir kaç kırık anı
yaşandığı sokaklarda rüzgar
kim bilir belki efkar ağlamıştır
yağmurlu camlara İstanbul yağar gün olur
ellerin bir gül dalının anısı olur sonsuza
saçların bir bulutun düşü
buğulanır buğulanır gidersin
hicaz makamından bir gece değer gözlerine
hüzzam bir yaprak düşer geceye
mahur bir bakış kalır bakışlarından bende
çok uzak bir yerlerde ağlarsam gün olur
bilmem mi erguvanım bilmem mi
kalbine bir yıldırım düşer
anlarsın yağdığımı

bir şarkı çalar gecede
“İstanbul İstanbul olalı”
hiç görmedi böyle yağmur

Adnan Durmaz