Bilmem Kusur Bendemi Şiiri - Tuncay Akdeniz

Hiç kimseyi sui-zanla yermedim
Bilmem kusur dilim demi ben demi
Gönüller incitip kalpler kırmadım
Bilmem kusur elin demi ben demi

Şeref vicdan mertlik yiğit adıydı
Bir fincan kahvesi dostluk tadıydı
Sevdayla yandığım aşkın o duydu
Bilmem kusur çölün demi demi ben demi

Yüz verdikçe arsız sırtıma bindi
Merhamet duygumu sömürdü fendi
Hak adalet bu mu dedim efendi
Bilmem kusur felin demi ben demi

Boynum kıldan ince Hakk'dan gelene
Kadim dostum derim kıymet bilene
Güvenim kalmadı yüze gülene
Bilmem kusur halinde demi ben demi

Hatır gönül için bazen sevildim
Doğru söylediğim yerden kovuldum
Dost bağında diken ile dövüldüm
Bilmem kusur gülün demi ben demi

Kul Tuncayım bende biçare kulum
Esir-i gurbette divane halim
Rabbimin aşkıyla zikirde dilim
Bilmem kusur kulun damı ben demi