Bilmem Şiiri - Muzaffer Dinçsoy

Karşımda duruyor, yüksekçe dağlar
Güneş vurur denize, üstünde bulutlar.
Evler sallanır, depremde; zelzele
Evin içinde canlar, küçük çocuklar.

Anaların kucağında, yüreklerde korku,
Deprem sallar, analar ağlar.
Yıkılır duvarlar, canlar üstüne.

Ölümü haktan bilirdim,
Varlığı yoktan bilirdim,
Azlığı çoktan bilirdim,
Ayrılığı hepten bilirdim.

Akan gözyaşlarını,
Ben bilemedim, yaşadım.
Satan kardeşleri bilemezdim,
Paranın böldüğü kalpleri,
Kalbimi yakanları gördüm.

Abiyi satanları gördüm, öldüm.
Yalnızım gurbette, Allah’a yakın.
Çok yaşadım bu dünyada.

Siz de benim gibi gemileri yakın,
Ötüşür baykuşlar dalın üstünde,
Kırılmış bülbül, gülün üstünde
Soysuzu sunsalar altın tepside,
Anamız bir olsa da çalanı bilmem,
Ben İzmir’de depremi gördüm,
Ölmeden önce öldürenleri de,
Yaşamak güzel, kaldırın şu betonları,
Nefes alamıyorum, bir nefes bana,
Ben sizin gibi hileyi bilmem.