~
ve bilmelisin ki,
benim yürüdüğüm vadiler de
kibirli ağaçlar yok..
vakti gelince eğilmeyi de bilir,
sabrı örer köklerinde.
~~
bilinmezliği
mesken edinen topraklarım
aynaların hüznünü özümser
inkar etmez imtihan sancısını,
ve uzanır
çekip göğün mızrabını,
tenhalığı sererim omuzlarıma
sadrıma süretleri..
~~~
ve dağlara
ve ovalara
ve yosun kokan maviliklere;
vakti gelince gülümser
binbir tonuyla yeşillenen
o ak pak alnıyla......⚘
~~~ ~
.....özlem/
~bilmelisin~
temmuz/on yedi
Kayıt Tarihi : 17.7.2025 22:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!