Bilmedim göremedim deme sakın

insana bir eylem gerek
tüketilen zamanları, zihinleri, ruhları
bir kararda tutacak, dinginleştirecek, güçlendirecek
tüm eylemlerin sonunu hayra götürecek bir eylem gerek
öyle bir eylem ki
yormayacak, yıpratmayacak.
kalbin kararsız ve kaygılı atımlarını
ahenkli bir musikiye benzetecek.
gönlü arındıracak bir eylem gerek

öyle bir eylem ki
cennete gitmeden cennete benzeyecek
korkuları dindirecek
işte bu, durmaktır…
durmak, hayatın telaşında yoktur
insan gitmediğinde de durmuş sayılmaz
zaman durmadıkça
gitmek ihtimali var oldukça
zihni meşgul ettikçe durmak tamamen geçersizdir

bir şeyi yapmak ve yapmamak arasında pasif olanı seçmek
durmak değildir
o, sade bir yapmamaktır
bir yerlerde yapmak fikri var olduğu müddetçe yapmamak,
bir eylemsizlik olamaz
yapmamak, bazen yapmaktan daha büyük bir efor gerektirir

durmak nasıl mümkün olabilir
öncelikle bir durmak eylemi bulmalı
durmak, ancak Allah’a karşı yapılabilir
bu namazdır ki,
insan günde tam beş defa durur
yenilenir, dinginleşir
ve gitmekle kalmak arasında tüketilmiş zamanların içinde
bir zaman yakalar.

sen durmayı bırakıp
tekrar dünyevi eylemlere geçiş yaptığında da
o ibadet anı,
tükenmemek üzere var olmaya devam edecek

dua da bir durmaktır
tövbe etmek ise erdemli bir durmaktır
insan kibrinden sıyrılıp
tüm evrenle birlikte bahşedilmiş bedeninin
ruhunun ve tüm varlığının Sahibine
tövbeyle başını eğdiğinde
ruh, erdemli bir karaktere yol alır
kalp dinginliğe, huzura yol alır
sen dururken

insan Allah’a durmadıkça
gitmek ve kalmak üzere yaptığı tüm mücadele
ne zamana sığar,
ne insanı sağ bırakır
insan, bu girdapta aldığı nefesin bile
o kadar da derine gitmediğini
zaman zaman boğulma duygusunun eşiğine geldiğini hisseder

her durduğunda
kalbinin üstüne baskı yapan bir duygunun
yok olup gittiğini göreceksin
bir duaya el açacaksın
ruhun incelecek
o katılaşmış kısımlarında bir nahiflik
bir süzülme hissedeceksin

durduğunda ,namaz kılacaksın
hiçbir şeyin yetmediği,
hiçbir şeyin sığmadığı zamanın genişleyecek
Allah’a durmadıkça beden işlevsizleşir
Allah’ı bilmedikçe ruh hakikatten sapar
insan sahip olduğu sevgiyi yitirir
nimet bazen bir lokma ekmekse de
çok zaman insan olabilmektir.
Velhasıl
Allah’a durmalı insan

bilmedim, göremedim deme sakın
bir zaman ayır kendine
düşsen de bir Kaldıran,
tükensen de bir Olduran var
düşenin kalkması,
bir gönülden tövbeye bakar

gidenin ve kalanın dinlenmesi de
bir durmak eylemiyle tamamlanır
yoksa insan bu hengamede yorgun düşer
gözden düşer
işten-güçten düşer
gönülden düşer
cennetteki makamdan düşer

düştüysen de kalk
ben sana düşme bile demedim
ben sana sadece
düşmedim deme, dedim

redfer