Bilmece Şiiri - Cemal Karsavran

Aksam hüzünlerindeyim
Bir tatlı söze muhtaç
Ezikliğini yaşıyorum günün
Parçalanmış, bölünmüş ayrılıkların, özlemlerin
Mabetler mezarlıklar kadar sessizim
Kırk yılda bir ziyaret edilen
Dardayım; kafese kapatılmış kuş gibi
Nefes alışverişlerim darda
Yüreğim darda
İçtiğim su bile ferahlatmıyor
Gözlerimden okunuyor sıkıntılarım
Yıllar yıllar içinde
Gece ışıkları ölü
Ben cansız
Başım boşlukta düştü düşecek
Kendimle değilim bugünlerde
Alıp başımı gitmek bilinmezlere
Yem olmak kurda kusa
Ya kalbim sıkışsın
Ya bir kaza olsun
Hedef olayım kör bir kurşuna
Nasıl olsa sonunda ölüm var ya.!
Hayat anlamsız özleyişler umutlar nafile
Yalnızım..
Bu son olacak dediğin
Her seferde sevdalarım
İki yani keskin bıçak doğuruyor
Onulmaz yaralar çığlık çığlığa
Ölüm bu kadar yakin değil dünden
Gözlerim ışığa kapalı
Dostlarım yok elimi tutacak
Yüreğimi ferahlatacak
Ben yalnız
Gece yalnız
Yalnızlıklarımda yalnız
Bir başımayım başsız
Kalemim kara
Ak kefen kağıdım
Gözlerim ölü, bakışlarım kayıp
Ya bedenim
Yasıyor muyum ki.
var mıyım.
Varlığımla yokluğum
Bilmece..