Bilme Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Bana acıyı sorma, Yusuf Ali,
Bir anlatsam, taşar bardaktan dertlerim,
Dolar gözlerin,
İçine oturur hasretin.
Bana hasreti sorma be, Yusuf Ali.

Ben gölgesini görsem, kalkıp sarılırım,
Hani bir "denizim" dese,
Kalbimi avuçlarına bırakırım.
Gözleri gözlerimde kaldı be, Yusuf Ali,
Kirpiklerini bile tek tek saymıştım,
Kirpiklerinden tutunuyorum hayata demiştim ona.
Bir gitti... ben kayboldum,
Kuyularda kaldı bedenim be, Yusuf Ali.

Şimdi sen bana anlatıyorsun ya acıyı,
Benim ciğerim yanıyor be, Yusuf Ali.
Artık sağ elimle sol elimi tutmayı,
Aynada her sabah kendi yüzüme tükürmeyi,
Bir şarkı açıp saatlerce ağlamayı istemiyorum.
Senin hiç boğazında ekmek kaldı mı, Yusuf Ali?
Benim yokluğu kaldı be...
Of, anlatamıyorum içimin yangınını,
Hangi umman söndürür yürek yanığımı?
Söyle be can,
Ayrılığın taksimetresi hep bana mı yazıyor?

Üslupsuz bir dilin,
Fütursuz bir yüzüyüm.
Yüzümü yüzümden,
Etimi kemiğimden sıyırıyorum.
Ar geliyor yokluğu anlatmak,
Boğazımda düğüm düğüm kelimeler,
Kaçıncı boğuma takılıyor ki çıkmıyor dilimden sözler?
Ah be, Yusuf Ali,
Büyük büyük anlatmak istiyorum acıyı sana da.
Senin de taze yaraların biliyorum,
Hangi notana bassam kanar bileklerin,
Kıyamıyorum be, Yusuf Ali.

Kimse üzülmesin, ağlamasın,
Ben acıya müebbet yemişim,
Özgürlük sadece hayal.
Sen bakma fütursuz sözlerime,
Acının dilimin kavşaklarında gezişine.
Yine de güzel be hayat,
Yaşa doya doya.
Ben umutsuz vaka,
Yarinsiz kelebek...
Duyma,
Görme,
Bilme be, Yusuf Ali,
İçimdeki acıları,
Bilme...
18.02.2025 11:42