Senin ellerinden vurdum kendimi.
Senin bakışlarınla ateşe verdim gözlerimi.
Ben her gece sen olup,
öyle acıtıyorum kalbimi..
Oysa sen kimsin,nerdesin bilmiyorum bile..
Konuşsam anlarmısın ben anlarmıyım seni..? ?
O yaşlar benimde gözlerimde var..
O sözler,,o çığlıklar,,o hevesler...
Kapılıp defalarca yüzüne,
sonra yine geri dönüyorum olduğum boşluğa..
Bu kaçıncı intiharım saymadım,
Ama haberin yok benim hayatım intiharlarla dolu..
Bazen beğenmiyorum seni...
Seni beğenmemek...
Ne kadar garip bilemezsin...
Kızıyorum o zamanlar kendime...
Neden böyle diyorum yada neden böylesin..
Ama bilirimki sen böyle olmak zorundasın,
benim hiç olamadığım ve olamayacağım gibi..
Rüyalarımda bile dokunamıyorum sana,
Göstermiyorsun yüzünü...
bilmiyorsun.
Ben en çok seni görmek için uyuyorum..
Mahvettim kendimi yine sen olarak..
Sonra çaresiz ağladım senin gözlerinden..
Çok şey istemiyorum senden..
Dağılmış hayatımı toplamanı yada parçalarımı yeniden bulmanı istemiyorum..
Sadece sende bi parçam kalsın diye bi kere gelmeni istiyorum...
Uzun zamandır öğreniyorum; yoklukları ve mecburiyeti...
Sen hiçbir zaman olmadın,
belki bundan sonrada olmayacaksın...
Ne farkederki ben artık alıştım hiçliğime..
Bir ölü gibi yaşamaya,
bir eşya gibi ordan oraya savrulmaya alıştım..
Yinede gel bi kere..
Bi parçam sağlam kaldı..
Onu sana vermek istiyorum..
Ellerine uzatıp kaybolmak istiyorum..
Gel nolur bi kere;
KALBİMİ sana vermek istiyorum..
Kayıt Tarihi : 10.11.2008 11:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Senin bakışlarınla ateşe verdim gözlerimi.
Ben her gece sen olup,
öyle acıtıyorum kalbimi..
Oysa sen kimsin,nerdesin bilmiyorum bile..
Konuşsam anlarmısın ben anlarmıyım seni..? ?
....
bir hayal kahramanı mı yoksa gerçeğin hayal olması mı?
öyle ya da böyle olması neyi değiştirir ki aslında?...
belki de hiç birşeyi... ister kendi yarattığımız bir hayali kahraman olsun isterse gerçekten var olan bir kahraman .. bazen yaşarız bu durumu.. hiç görmediğimiz, hiç bilmedğimiz, hiç duymadığımız kahramanılarımınızın(ya da prenseslerimizin)sesine, görüntüsüne ve varlığına takılıp; peşine düşeriz...
aslında bu durum bizi kendimize getiren bir itiştir belki de... ya da kendimizi bizden götüren bir düşüş..
bilinmeyeni, gerçek ile hayal arasında duranı, gizemli olanı, ne kadar büyük bir hissediş ve ne kadar büyük bir özleyişle ve sevişle dile getirmişsiniz...
tebrikler şairim.. yürekten kutlarım...
harika bir şiir olmuş...:):):):
Yinede gel bi kere..
Bi parçam sağlam kaldı..
Onu sana vermek istiyorum..
Ellerine uzatıp kaybolmak istiyorum..
Gel nolur bi kere;
KALBİMİ sana vermek istiyorum..
MÜKEMMELLLL...
Ama o zaman da bu güzel şiir olmazdı ki...
Kutluyorum, yüreğinize sağlık olsun...
TÜM YORUMLAR (5)