Ben hep sonbahardım,
Ben hep yaz’dım,
Ben hep sonbahar ile yaz arasında gidip gelendim,
Ben hep iki mevsim yaşayandım,
Bende neşeli ilkbahar olmazdı,
Toprağı şımartan kış hiç bulunmazdı,
Yaprakları dökülmüş, dalları kurumuş suya aç ağaç gibiydim,
Gülmeyen yüzüm, neşelenmeyen hüznüm vardı,
Toprağın kış mevsiminden beklediği o şımartılma,
Ruhumun ve gönlümün aşk’tan sevgiden beklediği ilgiyi,
Sanırım sen yaşatacaktın bana,
Sendin biliyorum farkındayım,
Ne oldu bana birden de,
Yeniden dört mevsimi görür oldum,
Suya aç ağaç gibi aşk’a aç gönlüme ilaç,
Sendin biliyorum farkındayım,
Senden sonra umutlanmaya başlayan hüznüm,
Mutlulukla, sevgi ile dolan gönlüm,
Hüznümün ilacı ruhumun şifası,
Bu büyük değişimin sebebi sensin,
Kayıt Tarihi : 27.5.2008 08:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!