Biliyorum Oradasın Şiiri - Ahmet Adıyaman

Hüzünlüsün ya da sevinçli
Çocuksu bir sesle karanlığı mesafeleri yırtarcasına gülüyorsun
Belki yeni uyandın belki pijamalarını giyiyorsun
Narin parmaklarınla tuttuğun fincandan kahve içiyorsun
Dershaneye gitmeden önce
Belki bir dağın eteğindesin hırçın rüzgâr eteklerini savuruyor
Sen güneşi seyrediyorsun gözlerin kör olana kadar
Biliyorum oradasın
Nefes alıyorsun ya da veriyorsun
Belki seviyorsun belki terk ediliyorsun
Dünyanın en eşsiz madeninden yapılmış
Ağlamaktan gözleri kızarmış
Televizyonun karşısında acıklı bir film izliyorsun
Bir roman okuyorsun son sayfasında kızın da oğlanın da
Feci şekil de can verdiği
Biliyorum oradasın
Seyrediliyorsun ya da seyrediyorsun
Dünyanın tüm acı tatlı gerçeklerini
Tanrıdan bir şeyler diliyorsun
Elinde bir kalem yazıyorsun durmadan
Dokunuyor sana tüm haksızlıklar hakaretler
Titreyerek uyanıyorsun uykularından
Canın acıyor bağıramıyorsun
Biliyorum oradasın
Hatırlıyorsun ya da unutuyorsun
Yaşadığın en mutlu dakikaları
Körkütük sarhoş olmuşsun bir barda
Sızıp kalmanın eşiğine gelmişsin
Mutluluktan uçuyorsun adeta
Belki bambaşka birinin kucağında
Bambaşka bir duyguyu tadıyorsun dudaklarında
Biliyorum oradasın
Yaşıyorsun ya da ölüyorsun
Bir yerin kanıyor için yanıyor keşkelerinle yüzleşiyorsun
Eziliyorsun tükeniyorsun gün be gün
Son arzun söyleniyor kabul olmuyor
Biliyorum oradasın
Konuşuyorsun ya da susuyorsun
Yaşamışsın tüm sevgileri sevişmeleri
Biliyorsun ya da bildiğini zannediyorsun her şeyi
Bir martı uçuyor gökyüzünde onu seyrediyorsun
Bir damla yaş gözünde üzülüyorsun
Ben de buradayım işte
Bazen yazıyorum bazen duruyorum
Seni hatırlamak için bir iz arıyorum
Hayal kurabilmek için güzel bir yüz
Her fani gibi yavaş yavaş ölüyorum
Beynimde bir yerde seni yaşıyorum yaşatıyorum
Gözyaşlarımın dalgaları vuruyor gönlüme