Biliyor Musun? Şiiri - Hüseyin Kapan

Biraz önce ben uyudum biliyor musun? Yine her geceki gibi, gözlerimi o soğuk tavana diktim, yine o gül yüzün canlandı karşımda... Her geceki gibi iki damla yaş süzüldü çölleşmiş kalbimin, en senle dolu yüzüne, yine canım yandı biliyor musun? Yine duygular şaha kalktı, kalkıp bu şiiri yazacaktım ama sen vardın karşımda, alamadım gözlerimi senden, olmadı...

Biraz önce bir rüya gördüm biliyor musun? Yine her geceki gibi benim olmayan seni gördüm, senin olmayan benle birlikte. Umut tarlasından bir yaşlı güvercin uçurduk birlikte, ellerin titreyen ellerime değdi, o arsız gözlerin, puslu yüreğime. Yine gözümden iki damla yaş süzüldü, bu seferde kalbimin en hoyrat köşesine...

Biraz önce ben uyandım biliyor musun? Yine sensiz kalktım o hayali rüyadan, kafamı kaldırdım, tekrar tavana baktım. Sen yoktun bu sefer, sadece bir iğrenç karartı, senin henüz dokunamadığın kalbim gibi, lanet bir karartı. Suskun gözlerimden iki damla yaş süzüldü yine kalbimin her karanlık köşesine...

Biraz önce ben öldüm biliyor musun? Yıkadılar, koydular bir tabuta, taşıdılar el üstünde. Senin evinin önünden de geçtik, eğer pencereyi aralasaydın görürdün sana son yalvarışımı, senin için kalbime akan son kanlı yaşları. Yatırdılar soğuk musalla taşına, kıldılar namazımı, tekrar omuzlarda, getirip yatırdılar o dipsiz uçuruma. Oraya inerken bile aklımda tek sen vardın, orda bile her zamanki gibi iki damla yaş süzüldü buğulu gözlerimden ama bu seferkiler kalbime değil, o kurak toprağa karıştı. Sonra herkes gitti, bir ses çarptı kulağıma, açtım gözlerimi, mezarımın başında seni gördüm, elinde hani o hep bana getirmediğin çiçekler vardı. Usulca bıraktın onları mezarımın üstüne, seninde gözünden iki damla yaş süzüldü ve karıştı toprağa. Nasıl mutlu oldum bilemezsin ve o anda anladım ki, bu sevgimi ölümün bile engelliyemeyeceğini...

Ve biraz önce ben...

12/05/2001