Bilirmisin evlat Şiiri - Erdem Bağcı

yokluğu bilir misin evlat....
hele çaresizliği....
hiç ağladın mı karlar altında....
buz tutmuş kaşların....
sabahladın mı soğuk gecelerde....
altında tepinerek ağaçların....

beş parasız ağlayarak.....
yüzünü avuçlarının arasına koyarak....
kapanırken evlerde perde....
sense taş kesildin mi olduğun yerde....
beyazlığını seyrederken yamaçların....

bir bank köşesi bulunca....
sevindin mi hiç.....
az da olsa titremeden uyuyunca.....
şafak sökerken gerindin mi hiç....
bir simitçi bağırır az ilerde....
onu bile alamamak kaderde....
nasıl bilir misin hali açların....

çaresizliği bilir misin evlat....
hiç çaresiz kaldın mı...
karnın tok yerin rahat....
namerdin kapısını çaldın mı.....
bir izmarit bulup içtin mi yerde....
haykırışın dolaşıyor mu göklerde....
hep ebesi oldun mu saklanbaçların....

aradın mı çareyi toprakta.....
eşeledin mi ağlayarak.....
her gece bir sokakta.....
yürüdün mü yalın ayak....
bir umutla gözler hep ilerde.....
düştün mü hiç böyle bir derde....
duydun mu sesini kırbaçların....

şaklarken sırtına evlat....
nasıl da acı verir....
ne kol kalır ne kanat....
çökersin diz üstü başın yerde....
mosmor olur gözlerinde ki perde....
kalkarsın dosta düşmana inat.....
en acısı bu ilaçların....