Ebabil kuşu gibiyim bilirim
Her daim gökyüzünde süzülmeli kanatlarım.
İnersem yeryüzüne bir zalime düşer yorgun ayaklarım.
Tekrar ucmam cok zor evime bilirim, o zalim atmadıkca gökyüzüne.
Kaderim de bu benim yükseklerde gökyüzünde benim evim.
Uyurken bile tetikte bir ruha sahibim.
Çünkü en çok uyurken acıttilar canımı yakalandım bilirim.
Gece yarısı ani uyanıslar bundandir bilin istedim.
Değer verdiğim hiç kimse gözlerime bakarak gidemedi benden
Ya gece yarısı kaçtılar yada sabahına gözyaşı oldular.
Gülerek uyanmıyor oluşumda bundan.
Huzurla kalkıp paramparça olmak maalesef oda benim kaderim.
Ve ben kaderimle birlikte daha kaç gözyaşına gebeyim..
Kayıt Tarihi : 22.7.2021 22:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!