Bilir Şiiri - Mehmet Soysal

Gökyüzü kükrercesine yağmur yağarken
Sokakta kalan bilir aç kalmak nedir
Vardığı her kapı yüzüne kapanırken
Kapıda kalan bilir geç kalmak nedir

Her nefeste zehri içine çekerken
Yaşadığı hayata bin ah ederken
Ruhu donar ateşler içinde yanarken
Kül olan bilir hasret çekmek nedir

Bir türkü dolanır durur düşmez dilinden
Gitmek istesede bir şey gelmez elinden
Kader onulmaz yarayı açmışsa yüreğinden
Buğulu gözlerle dalan bilir gurbet nedir

Gece oldu karanlık yine sarar dünyayı
Yüzü gülsede hep sızlar bedenin bir yanı
Yedi kat göklere çıkarken feryadı
Avaz avaz haykıran bilir yalnızlık nedir

Bülbül hep güle aşıktı gül ise dikene
Sevenler laf anlamaz sevdi bi kere
Yar dediklerin sırtını dönüp gidince
Hançeri yiyen bilir kalmak nedir

Bahara ermeden çiçeklerin dökülür
Gözünden boncuk boncuk yaşlar süzülür
Gün gelir bedenin beyazlara bürünür
Beyaz kefen giyen bilir Azrail nedir