Bilir Şiiri - Şeref Başgül

sevada denen dert şarabın
içipde kananlar bilir
esiri olupta aşkın
tutuşup yananlar bilir

düşüpde yollara giden
oda insan oda bizden
onu bizden ayrı eden
o yola düşenler bilir

sözü eyler nakış nakış
bunda olsa gerek bir iş
akar gözünde kanlı yaş
onla ağlayanlar bilir

her vuruşta telin üzre
çıkıp seyreyler o düşte
ne mana gizlidir sözde
telden tele koşan bilir

şerefim nedirsönmeyen köz
nerden bulur dermanı öz
dile gelir sanırsın söz
duyupda çalanlar bilir