Bilinmezlik korkusu Şiiri - Cevat Çeştepe

beyin şarjörümün boşaldığı., dilimin tutukluk yaptığı günlerde
kainat küresinin içinde., yerçekimsiz bir yalnızlık topu gibiydim
gidişe ağıtlar hep yakılıyordu ama sefalar getirmiyordu gelişler
avazım çıktığı kadar bağırıp., kendi sesimi duymamak gibiydim...
. . ,
yüreğimin meydanlarında çarpışmalar şiddetle devam ederken
ve inançla taşıdığım her bayrak., elimden birer-birer düşerken
sözlerim., gözlerimden yağmur olup boşalıyor., susuyordum…,

susuyordum.., susadıkça dünyamın bütün pınarları kuruyordu
gençliğimin astığı her duvar fotoğrafı., kendi kendini yırtıyordu
ve çıktığım tarifesiz yolculuktan., çaresiz geri dönüyordum…,

dönüyordum.., zembereği boşalmış zamanların serserisi gibi
kah kurşuna dizip kendimi., kah boynuma geçiriyordum yağlı ipi
bildiğim ne kadar ölüm varsa., hepsinde bin kere ölüyordum…

ölüyordum.., bilmeden böylesi ölümlerin bir başlangıç olduğunu
zifir karanlıklar tütüyordu buhurdanımdan., öyle korkuyordu koku
o kokuda boğulurken ışıklarım sönüyor., dehşet korkuyordum…

korkuyordum.., bu yakarışım sana uzak rüzgarlarda kaybolacaktı
ve ne yazık ki çocukları yeniden doğuranlar., anaları olmayacaktı
ben bilmediğim bir sancının ateşiyle., yüreğimi yakıyordum…
.
Cevat Çeştepe - 2015/2024
(Her aşk yeni bir doğumdur)