Bilinmeze Çağrılı Şiiri - Kağan İşçen

çiy damlasına muhtaçtı yalnız okyanus
bunu bana benzettim
beynim okyanustan daha yalnız
derin düşlü...

ellerimin ömür yorumu bozuk
ellerini tutmayınca büsbütün
nedensiz mutsuzluk yongamdın
acılarımdan kıvılcım
hiçbir tarife uymuyor gelişin
öyle de olmalı...

reyhan kokulu
bir dinlenceydi
nerde görsem okşamak isterdim
geride kendi halinde bir dünya
evrenimin bağbozumu zamanlı
kırık saadeti
keşfine çıkacağım yeni bir kıta
vahşi ve insancıl bir uygarlık
tepeden tırnağa
buralı...

ey umutlarımın fihristi
senden başka bir şey yok içimde
nerde kalırsan kal
sadece benim sayfamdasın
yollardan ayraçlarla acıtma canımı
romanımı bir solukta oku
çabucacık bitir işimi
ruhuma yaylım ateşteyken
ilkel bu kasaba yalnızlığı
bilinmeze çağrılı...

yokluğunda
bulutları gökte leke sandım
adaları denizde yara
ağacı toprakta kama
şimdi kendimi kendimde yok
her şey varolsun diye varlığında
senin tek ve güzel eksiğinim ben
tamamlayan evrenini...