Bilinmez Bir Zaman Ve Mekânda

O gün!
O bilinmez mekânda.
Ellerinin ellerimle birleşmesinin,
Bir anlamı olmalı elbette.
Soluğunun soluğuma hükmetmesinin.
Sanki tesadüfen demlenmişti,
Mutluluklar o günde.
Tesadüfen akmış hüzünlerin içime.
Dışarıda ilk bahardan kalma bir Mart.
Çocukluk düşlerindeki
Bir evcilik oyunu sanki yaşadığımız.
Bütünü oyunun kurallarına uygun.
Sen ısrarla konuştun.
Ben utançla sustum.
Bildiğim ne varsa unuttuğumdu.
O karanlık gecede,
Eski bir çığlık gibi dolaştık.
Pek çok yemini geride bırakarak.
Yeni bir sayfa açıldı yaşantımızda.
Önümüzde başka bir yol.
Bizi nasıl kül edeceğinden habersiz olduğumuz.
Yürümeye başladık birbirimizin yüreğinde.
Oysa yürümek hiç birşey çözmüyordu,
İkindi akşamlarında.
Sanki aynı yalnızlığın altında üşümüştük.
Baktığımız yüzde kendimizi görmüştük.
Suya düşürdüğümüz en canlı yansımamızı.
Aynalarda kaybettiğimiz, buldum sandığımız.
Kaybettiğimiz adresimizdi belki de.
İmkansız bir aşktı bu biliyorduk.
Yüreğimiz tutunmuştu birbirine.
Yüreğimiz çoktan vaz geçmişti kendinden.