Aşk, terk et ruhumu ve huzur veren sevgin kalsın uzaklardaki gönlümde.
Aşkın kıvrımlı yolları kör etmişti gözleri ve bir yılan gibi sarmıştı ayakları. Esirdi ruhu şimdi. Aşk, uzaklardan bıyık altı güler.
Aşktan uzak dur ki özle benliğini. Bil ki aşk, aynadır yüreğine. Onda kendi beklentilerine aşık olursun. Ne zaman ki aşk biter, bil ki ayna kırılmıştır.
Ruhumda ruhunun bakışını hissediyorum.
Bana dair bir kelam edecekse dilin, de ki ona “Ruhunu vereceksen gel.”
Hangi yürek yalnızlığın kumsalında susuz gezerken dalmaz aşk deryasına.
Aydınlığa hasret gecem, yıldızına baktı ve selamınla ağardı gönlüm.
Şimdi sen varsın, önce yoktun. Zaman ötesinden gelen sen, sönmeyen ateşin gücüne inanır mısın? De! .. Alevi hep canlı tutan ne?
Ya aşkın? Nasıl yaşar ya da nasıl ölür aşk? De!
Her ne sıfatla olursan ol, sen hep ol dünyamda.
Biliyor musun; ruhum, limanında savruluyor.
Yalnızlıklar çalıyor kapıları ve kimsesizlik açıyor kapıyı. Huzurla birlikte giriyorsun içeri.
O an var ya, hayalle sesin buluştuğu an, o gün yeniden doğacaksın.
27.10.2009
SERAP HOCA
Kayıt Tarihi : 30.10.2009 10:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşkı konuşmak için dudaklarımı kutsanmış ateşle temizledim, ama hiçbir sözcük bulamadım. aşk - halil cibran
