Bilinmez Şiiri - İdris Gün

Ah yine tuttu bu öksürük beni,
Ben benden vazgeçtim artık,
Şafak mı? Sayılmaz ki,
Gece karanlığında 9 numaralı ranzada,
Duvara dönmüş, dalıp gitmişim.

Koğuş koridorlarında yüksek bir ses;
Herkes koğuşa dokuz otuz iştiması var,
Koğuş kapısı bir şimşek gibi açıldı,
Komutan; koğuş kalk sayım var,
Dizildi herkes ranzanın başına.

Işıklar söndü ve sayım bitti,
Uyumak istiyorsun ama nafile,
Ranzanın altı geçmişlerle dolu yazı,
Okumak istersin yazıları ama dalar gidersin,
Özlediğin rüyalara dalar gidersin.

Sabah saat sıfır beş koğuş kalk!
Birden irkiliverirsin ne oluyor diye,
Çavuş yüksek bir sesle hadi uyanın,
Hemen giyinin ve yemekhaneye geçin,
Ah dersin bir beş dakika daha uyusam.
Uyandın ya daha da uyuyamazsın.

Askerlik bu ya;
Emret / Emredersiniz Komutanım…

06.12.2012 (Salı)
Gölköy / KASTANMONU