Bilinmeyen Zaman Şiiri - Mustafa Köfteci

An
Her şeyin kavramını yitirdiği
Zamanın anlamsızlık bilinmeyenine düştüğü
Saatlerin şaşırdığı
Gecemi,gündüzmü anlayamadığım bir yerde

Gözlerim yarı açık
Karşımda sen
Hayalmi gerçekmi bilmediğim
Bir zaman dilimi işte

Etekleri salkım saçak suya düşmüş
Işıl ışıl kız kulesi
Bakıyorum
Yapraklarına şebnem durmuş gül ağacı
Yanaklarındaki gamzeler
Doruklardaki buzul gölleri gibi gizemli
Hayranlıkla bakıyorum sana

Sert bir sesle irkiliyorum
Acı bir tebessüm oturuyor yüzüme
Etrafta garip bir telaş
Demir parmaklıklar arkasından
Acımakla bakan gözler
Allah taksiratını affetsin diyen
Bazı yüzlerde sahte acı tebessümler
Kurtuluyorsun rezil dünyadan diyenler

Anladım ki kırılmış kalemim
Suçlu ayağa kalk denilecek
Yüzüme okunacak idam kararım

Suçum
Yasak bir aşkın mahkumu olmak
Cezamsa idam

Sonuna geldim yaşamın
Yanımda imam,dilinde dua,elinde kuran
Bense affımı diliyorum Allahtan

Birazdan cansızlaşacak bu beden
Boynuma dolanmayı bekleyen
Yağlı ilmek sabırsız anlaşılan
Bir gelinlik kız gibi süzülmekte

Sehpa önümde
Siyah,beyaz film gibi yaşadım her şeyi
Annem,babam,çocuklarım,kavgalarım ve sen

Kısacık hayatıma ne kadar mutluluk sığdırmıştım
Ne önemi varki artık
Mutlu ve mutsuz olmanın

Başımı gökyüzüne kaldırdım o an
Tüm yıldızlar göz kırparak hoşçakal diyordu
Her şeyin sonu gelmiş
Sonsuzluğun başlangıcındayım

Ayağımı koyduğumda sandalyeye
Bir suç ortağım daha olmuştu
Küf tutmuş o sandalye
Diğer ayağımı koyarken
Zemheride aç serçe gibi titredi bedenim

Son arzumda seni isteyemedim
Suç ortağımın sen olduğunu bilmesinler
Kem söz söylenmesin
Elleri değsin istemedim sana
Kaçamak bir bakış dahi atılmasın gözlerine
Az sonra kendim vuracağım tekmeyi ortağıma

Sakın arkamdan ağlama
İstemem karalarda bağlama
Son arzum senden
Evlenirde bir oğlun olursa
Adı Mustafa olsun
Ben yaşayamadım sevgiyle
O yaşasın gül kokulu göğsünde
Onunda saçlarını sevgiyle okşa
Ben huzur bulayım mezarımda

Sana hasret sevgi kokan
Gülbahçesi yürğimden
Bir hoşçakal bir elveda...

ya tabe mlogo volim
10/08/2011