Bilinmeyen Üzüntü Şiiri - Ercan Ağtaş

o kimi zaman üzgün bakışlı
kimi zaman kahkahalarla doluydu
dalardı bazen bilinmeyen karanlığa
sonbaharda sararıp düşen yapraktan başka
hiçbir şey onu etkilemezdi
o sararan yaprağı hisseder
düşeceğini anlar ve üzülürdü
sanki sararan yaprak sayesinde biliyordu
olup bitenleri
belki de onu uyandıran
hep o sararan yaprak olmuştu
sadece onunla uyandığını hatırlayıp
sevinirdi

sararan yaprak kaybolmuştu
birden irkildi
kahkaha atmaya başladı
her taraf bembeyazdı
çocuklar kartopu oynuyordu
bir eksiklik hissetti…
uyanmıştı

herhanbirzaman/herhangibirdörtduvar