Bilinmeyen Sır Şiiri - Emrah Baki Yıldır ...

insanların arasında yaşıyor görünüyorum
yürüyorum ama fark edilmez zannediyorlar
bilmiyorlar dostum hiç kimse bilmiyor
nefessiz kaldığımı ,yıprandığımı
kapalı odamda ölüyorum dostum
biliyorum sen yoksun ama
ne yazık ki tükeniyorum
soracak olursan ,ellerim bağlı
düşüncelerim saklı
hayatım öylece bir nehir gibi boş yere aktı
kandırıldım hep bir umut diyerek
umudum şurada burada orada derken peşinden koşarken
kendimi kaptırmışım boş yere
boş bir hayale sonu olmayan bir hikayeye
gönül vermişim
çocuktum genç olmuşum bir baktım olgunum
nereden anladınız dersen
aynada saçlarım beyazlamış dostum
ayna yalan söylemez
bedenimden hariç kalbimde yaşlanmış hissettim
onun yüzünden içtim
içtiğim beyaz rakı değil ki
içtiğim sigara da değil
içine bir kaşık şeker attığım
boş yere karıştırdığım demli bir bardak çay dostum
harcanıyorum evet yıpranıyorum
evet tükeniyorum evet acı çekiyorum
kendime soruyorum
sorularım hep yanıtsız olarak bir kenarda
insan çektiği acıyı anlatmaz mı
anlatamıyorum işte
okumam da var yazmam da var
kitaplar okumuşum şiirler yazmışım
toplum görmüşüm hatta ruhumla tartışmışım
her sorgumda
dilim tutuluyor ,dudaklarım birbirine yapışıyor
yani anlayacağın olmayınca olmuyor dostum

aramızda kalsın itiraf ediyorum dostum
ben boğuluyorum dostum
denizin içine düşüp yüzmek bilmemek gibi
çapalıyor çapalıyor ve denizin en dibine dalıyor gibi
yaprakları dökülen bir ağacın dalı gibi sallanıyorum
gitmek istiyorum kaçmak istiyorum
ama olmuyor gidemiyorum işte
üzüldüğüm her seferde
karanlığın içinde saklanıyorum
kimsenin bilmediği gizli olan bir sır var
dizlerinin üstünde çökmüş
kollarını birbirine kilitlemiş
ve zavallılar gibi boynunu bükmüş
çocuklaşan bir ruhum
ve her damlasında kan akan bir gözyaşım var

insanlar neyime aldanıyorlar biliyorsun
gülüp mutlu olduğuma aldanıyorlar
ama yanılıyorlar be dostum
öyle zannetsinler öyle bilsinler
yine gülüyorum ve yine sırıtıyorum
ama gerçeği istersen ölüyorum dostum !

Emrah Baki YILDIRIM