Bilinmeyen Sen Şiiri - Songül Orhan

Ölüm gibi sessiz tenin,
Ölüm gibi acımasız ve ruhsuz…
Sevginin bir damlasını bile hissetmemiş,
Taş duvarlar kadar soğuk,
Buz gibi bir kalp…
İçinde ne sevgiye nede sevgiliye yer var,
Nefret ve intikam…
Dünyadaki en kötü iki duygu,
Sevgiyi yok edebilecek
İki güçlü silah,
Biri ellerin, diğeri gözlerin,
Ellerin nefretle dokunuyor,
Gözlerin intikam yeminleri ediyor.
Bu sen misin yoksa başkası mı?
İçimi saran bu korku,
Aşkın gücü mü, yoksa çaresizliğimin sesi mi?
Dokunmaya korktuğum,
Sevmekten utandığım,
Sen misin, yoksa değil mi?
Tenimi ürperten, sesimi titreten,
Beni bir nefese muhtaç eden,
Senin sevgin mi yoksa nefretin mi?
Bütün sorular cevapsız…
Çünkü yanıtlar sende,
Kalbinin derinliklerinde,
Benim inmeye,
Seninde açmaya korktuğun,
O karanlık ve ürkütücü yerde…