Bilinmeyen Denklemsin Sen

Sevgisiz, aşksız, geçti yıllarım, aştık artık otuzsekizimizi,
Gözlerimde bir doyumsuzluk, hep aradı yeşil gözlerini,
Hayal ettim yıllarca, birleşen elleri, sarılan belleri,
Aşkın zehirinden, sevginin suyuna, hasret kalmışım ben.

Zamanı durduramadım, beyazlayan saçlarımı siyahlatamadım,
Kulağına eğilip, seni seviyorum diye fısıldamayı çok isterdim,
Yüzünü, iki avcuma içine alıp, sacının her telini okşayamadım,
Sevgi istiyorum hiç bitmesin, aşk istiyorum ömür boyu ben.

Yapmacık gülücükler istemem, çıkar için olmasın tebessümler,
Kıralım kader zincirini, paylaşılsın kurulan hayaller,
Dostluklar baki kalsın, dökülmesin gözyaşlarım birer birer,
Kokun bedenime sinsin, yüreğimde eksik olmasın sevgiler.

Ne kadar da faniymişsin be dünya, güldürmedin beni ömrümce,
Tabiat o kadar güzel ki, sevgisiz, aşksız yaşadıktan sonra, nafile,
Derdime çare olmadın (şimdiye dek) , çaresizlikle başbaşa bıraktın beni,
Boğaz tokluğuna beni esir ettin, nimetlerinde bana ne TAHSİN'in
Kalemi yazıyor, çalıyor sazının ince teli.

Güneşin her doğuşu yeni bir umudu ihbar eder gibi,
Uzattığım ellerim boş kalmasın, tut, tut artık elimi,
Haykırıyorum Yarabbim, neredeyse gönder şu sevgi denen bilmeceyi...!