Bilinmeyen Şiiri - Hilal Palta

Her güzel anın bir sonu var derler … Sonra Bir yerde okuduğun yada bir radyoda dinlediğinin küçük bir birkaç satır der ki “Her son mutlu biter lakin hala mutsuz isen sona gelmemiş sindir. Hayatın neresinden yakalamak gerek bilmiyorum mutluluğun kanatlarını. Var mıdır ki mutluluk hayatımız boyunca arayıp durduğumuz o his sonsuz olsun .. Bazen insan en çok sevdiği kendine en çok mutluluk veren o hisleri bir yerden atlarken buluyor yüreğinin içinde neden tutsa geride getirse acı verecek artık sessizce izliyor intiharını bu yüzden Bazı insanlar gidiyor hiç dönmemek üzere o güzel hisler güzel acılar bırakıyor yerine .. Sonra bir korku sahiplenir yüreğini ne bir adım ileri ne bir adım geri duruverir öylece içine işler ya dersin ya yine ..
Belki bu yüzdendir bir kadının yüreğinde kelebekleri uçuşturup çiçekleri açtıracak duyguların kendi elleriyle toprağa gömmesi ona çiçekler ekmesi her gün gelip sulayı vermesi Bu yüzdendir belki bütün acıları tap taze ilk gün ki gibi genzini sızlatan yarıda kalan yarım kalan ..