Bilinmeyen Şiiri - Mehmet Davran

Bilinmeyen o yerlerin birinde,
Gülümseyen iki göz,
İnadına ağlayan küçücük bir kız.
Çakmak çakmak bakışıyla,
Bir roman gibi okuyor içimi,
Ve soruyor:
Sen kimsin?
Sorular siyah beyaz, cevapsız değil,
Ağlayan ben miyim? Hiç değil!
Küçüklerin büyüklerin yerine,
Ağlayıp güldüğü bir serüven.
Soruları sevecen!
Okunan kitap mı? , İnsan mı?
Karanlık fenerle aldatılan,
Talihsiz iki insan mı?
Haykırılan isim, kayboldu kaçıncı kez.
Sonrası:
Çırılçıplaklığıyla kalır gün,
Benim gibi ayaz, benim gibi sade.
Kaderin, karanlığın bahtsız yarine
Götürür seni.
Sen, son nefesinle kaybolurken,
Gülümser o,
Karanlığın aç güzelliğine.