Bilinmeyen Şiiri - Mehtap Calgıc

hüzün bana gelsin
bana gelsin ruhum yolları
şu hıçkıran müzik
kemikli ağrı
bana gelsin suskun dil sızıntıları

beklerim
kırılır içimin karaları
ağırlığında kendinin
patlar fikrimin balonları
büyük karıncalar çıkar yarıklarımdan
siyah boya damlacıkları gibi
eklenir birbirine
fark etmeden incittiklerimin ciddiyeti

beklerim
değişir birilerinin hayatı
bir fırtına koparır belki kendi boğazını
yarıştırır rüzgârını gülümde kış
beklerim
sırtını döner kitaplar bana
açılır ucundan katladığım sayfalar
kaygılarım otuz
ve üstümde bol dökümlü anılar

sonsuzluk bana gelsin
bana gelsin hiç yaşlanmayan
bu özlü an
köşeli mutluluk
ve bir neden olmanın vebali
bana gelsin külli ziyan

gelsin
ölür belki içimin hayaletleri
yürürüm
şehirler bulutlar içine sürüklenir
yürürüm
bir ilkbahar yaz içine erir
dağımın üstünden doğar ay
ve yükselir alnımdan öpücük güneşi

gelsin
susar belki
kalbime doğru yalvaran bu unutma
ağlarım
göğümü süslemeye uğrar dualar
kader ile tanımlanır ölüm
ağlarım
suçu azalır tanrıların
ağlarım
ve açar ağzımızda
en uzak güzelliğiyle bir karanfil

beklerim
hissettiğiniz olurum yine bir şekilde
dünya dışı bir dil
ve öğreniriz belki
hiçbir kalp okunaksız değil