Bilinmeyen Şiiri - Fatih Karakaş

Sevdiğim,
Güzel kadın,
Ufukta beliriyor silüetin,
Güneş gibi doğuyorsun her sabah,
Bakışlarını gözbebeklerime hapsedip,
O kadar yakın,
Ve bir o kadar da uzak,
Kayboluyor sana uzanan elim sonsuzlukta,
Sanki tek gerçek,
Sanki her şey yalan...

*

Yorgun yılların yüzüne vurmuş çizgileri,
Ağlamaklı buğulanan gözler,
Zoraki gülümsemeler dudakların kıvrımlarında,
Duruşunun efsunlu doğrultusu,
Ve yürüyüşündeki ihtişamın uğultusu,
Yüreğimde belirirken acıların gölgesi,
Şafaklarda baş kaldıracak umudun beklentisi...

*

Hangi ara vurdu sevdan beni,
Ne zaman tutuldum bakışlarına senin,
Içimde hapsettiğim adam durup dururken,
Aşk ile harap olan bir dolu şaşkın varken,
Men etmişken sevmeleri yüreğime,
Çimento ile demir gibi,
Müebbetle idam arasında,
Hücrede ya da voltada,
Avluda ay ışığında,
Bir başıma,
Ürperirken yüreğim,
Gölgeler arasında...

*

Aşık olmanın zararı yok lakin,
Sana duyulan aşk ölüm tadında,
Nasılsa sevdanla çarpıyor bu yürek,
Bir gün öğrenirsin sevmeyi sende,
Belki de biraz daha yaşlanman gerek...