Bilinçsiz Fotoğraf Şiiri - Mustafa Turay

Sahte bir belge ile severken seni
Cebimde yarısı yırtık bir fotoğraf,
elimde kırılmış bir şişe şarapla
kanattım dudaklarımı
Gözlerimi sana bırakıyorum
Sakla, koru onları
belki de vasiyetimdir sana gözlerim
Elimde kırık bir şişeyle ve
parçalanmış kalbimle geldim yayına
Arkamda belli belirsiz gölgeler bıraktım
Belki hatırlarsın,
belki hatırlarsın diye anıları döküyorum kalıplara
Yüreğimi kopartıp sürerken saçlarının satır aralarına
Duvarlara sürte sürte getirdiğim ellerimin sahibi kim?
Yere düşürdüğün bir kurabiye gibi dağılırken yüreğim,
kirlenmiş gömleğimin cebinde yırtık bir fotoğrafın var
Bana yaklaştığın anda yangın yeri olur bedenim
ve bu yangından gülerek çıkarken kalbim,
sadece sen kurtulamayacaksın hüzün dolu yangınımdan