Seviyordum seni
Mıh gibi biliyordum
Sırf bana kızma diye
Sana yalan söylüyordum
Kalbimde kazılıydı adın
Büyük harflerle
EN BÜYÜK İMTEHANIM
Asla unutmadım
Seninle geçirdiğim her saniye
Hâlâ aklımda
Bana söylediğin en ufak şey bile
Hâlâ hatıralarımda
Aslında seninle konuşmak istemedim
Bilmesende olur dedim
Sonra ne de olsa unutulcak dedim
Yüzüne söylemeyi denedim
Zaman siler herkesi
Geçmişte kalır her biri
Buna itimaden söyledim
Kim bilir belki hata ettim
Zaman algısı garip durum
Gelecek bir saat çok uzakta
Ama geçmiş bir saat sanki yanında
Unutmak da bunların arasında
Çok garip hissettim aslında
Söyleyeceklerim dilimin ucunda
Ama beynim susturdu beni
Zihnim kontrolü ele geçirdi
Velhasıl kelam
Özleyeceğim seni her zaman
Kim bilir belki karşılaşırız
Dost kalalım belki selamlaşırız
Kayıt Tarihi : 9.7.2023 22:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir kendisi gurbete gidecek iken "Artık ne kayıp ederim ki?" diyerek platoniğine açıldı. Beklediği cevabı aldı. Hüzün kuyuları doldu taştı ve zihnindeki son düşünme nöronunu kaybetmeden bu dizeleri yazdı.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!