Madden mevcut değil,mana yoğuken,
İnsan olmak şerefine ermişsin.
Alemi ervahda,daha ruh iken,
Yaradana kulluk,sözü vermişsin.
Alemi ervahdan,yola çıkmışsın,
Emir alıp yüreklerde,çakmışsın,
Aslın toprak,beden olup akmışsın,
Gül zannedip.kendi kendin dermişsin.
Fikirden kâğıda çizildi hattın,
Daha başlamadan gelecek,ceddin,
Bir candan bir cana taalluk ettin,
Yazı idi su şekline girmişsin.
Elemi Rahimde,kandan can oldun
İki yarım birleştirip,tam oldun,
Kandan ete dönüp,sonra sen oldun,
Ağzın oynatmadan,gıdan yermişsin.
Bu Dünyaya teşrif,ettin çocuktun,
Sütle doyuyordun,derken acıktın,
Bir zaman aynada,kendine baktın,
Genç,olgun,derkene sonra pirmişsin.
Ömer Çetinkaya,böyle bir yolcu,
Hayat zehir olur olsanda balcı,
Elbet hesap sorar,senden (bolbolcu) ,
Onun için burdan,konup göçmüşsün...
05.05.2005
Ömer ÇetinkayaKayıt Tarihi : 22.5.2006 17:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!