Bilinç Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Çekiliyor damarlarımdan usum.
Bundan daha çıplak olamazdım.
Soğuk rüzgarlar sokulur kanıma,
kış basar; dışarı çıkamazdım.
Uzak sahillere açılan cinnet,
yağmadan mal kapıyor. Sesim
boğuk boğuk, yüreğim kapanıyor.
Dolaştığım boşluklarda kan topluyor,
göz görmez oyuklarda yoksul düşüyorum.

Gelir gün aydınlığıyla, bu kefeni yırtarım.
Esenleyen bilinçtir gerçek vatanım.

07/12/2003