Bilim kilisesi Şiiri - Osman Balkıs

Ey bilim kilisesinin rahibesi;
Gün doğar,sevgi başaklanır,
Püfür püfür aşk eser dağlardan.
Sen hala o rutubetli mahzende misin?
O rutin,o soğuk duandan emin misin?
Ki gün döner,mevsim döner, farkında mısın?

Ey bilim kilisesinin kutsal bakiresi;
Ruhumun uçarı,hovarda elbisesi,
Gömülmek ister kirli sayfalar arasına.
Yuyabilir misin esvabimı ehlileşir mi bilmem?
Bakir toprakların kanı damlatılırken
Ahd-i moderndeki tanrıların ayaklarına
Ruhumu rüzgara savurabilir misin?
Temkinli dudaklarından,korkak nefesinle,
Ki beynin senin, sen bilimin esirisin,

O yürek varmı ki sende anarşist olurmusun?
Savurabilirmisin masandaki Weber anayasasını?
Soyunup bütün elbiselerini, mabedin ortasında,
Tanrımız öldü. O zaten yok idi.Diyebilir misin?
Ve Mesih gibi çarmıha gerilmeyi..
Afaroz belgesini alıp köyüne dönebilirmisin?

Bir ceviz kabuğunun içidir yaşadığınız dünya.
Kendi ördüğünüz kozalağınızda bir gün öleceksiniz.
Gök yüzünü fethederken gün begün,
Yeryüzünü moğol istilasından beter ettiniz.
Ve göklerin ötesine geçerken mantığınız,
Hikmeti yitirdiniz, o delişmen çocuğu.
O kalbinizin uçan özgür atını...

Ey İsa'yı ikonalarda,Meryemi psikanalizde bulanlar.
Örmeyin yolumuza kat kat duvar.
Bilimin buzdan soğuk,betondan sert heykellerini,
Kabemize sokmayın,kalbimize.
Gün doğar,İbrahim doğar,miraçtan döner Peygamber
Dalga dalga ordular iner dağlardan
Ruhumun bu aşkın nefesi,
Gök spermasını dölleyip akla,
Bir rivayet diye tarihe şerh edilir,
Makina homurtusu.bilgisayar tıkırtısı...

Ey kutsal ineğin sağıcısı kadın.
Bir kıymık gibi yüreğimde kalacak adın.
Seni aşkın özgürlüğe çağırıyorum,
Meryem gibi temiz,cebrail kanadı kanadın...
28.05.2000 /İstanbul